นิยายแนวฟาดก้น (Spanking Novels) เรื่องที่ ๒ หวายชลอนาว

นิยายเรื่องนี้ ได้มาจากคุณ caning_master นะครับ ตามบทเกริ่นนำ ที่คัดลอกมาข้างล่างนี้เลย



(ตัวอย่าง
อาจารย์ชลอหยิบเลือกมา 1 อัน แล้วยืนขึ้นมา "เอาล่ะ ยืนกอดอก"
 
มะนาวทำตามอย่างว่าง่าย อาจารย์ถาม "จะให้ตีกี่ทีก่อน"
 
"ทั้งหมดเลยค่ะ 45 ทีค่ะ" มะนาวตอบ
 
"แน่ใจนะ ครูไม่ให้เปลี่ยนใจแล้วนะ" "ค่ะ" มะนาวตอบกลับทันที
 
"นับด้วย.." อาจารย์สั่ง
 
(ฟั่บ) "โอ้ย!! 1 ค่ะ" ทีแรกถูกเริ่มอีกครั้ง ความปวดจากตอนเช้ายังไม่หายดีเลย นี่ต้องโดนใหม่อีกแล้ว ทำให้เธอเผลอร้องออกมาลั่น ก่อนจะนับครั้งที่ 1
 จบการแสดงตัวอย่าง เชิญคลิกต่ออ่านด้านใน
--------------
เป็นนิยายแนวเฆี่ยนก้น ตีก้น ฟาดก้น ขาอ่อน ทำโทษ (Caning / Punishment)
รูปแบบ : อาจารย์ นักเรียน
เป็นนิยายมือใหม่หัดแต่งนะครับ อาจจะดูรวบรัด สื่ออารมณ์ไม่ดีพอ
แต่อยากลองแต่งนิยายที่สื่อว่าเราชอบเพลย์แบบไหน
ว่ากันตรงๆเลยคือเผื่อจะมีผู้หญิงที่ชอบโดนแนวๆแบบนี้
จะได้ลองมาคุยกันดูครับ (จุดประสงค์ชัดเจน)

skype : caning_master001
e-mail : เหมือน Skype แต่เติมแอท hotmail ดอท คอม ตามไป

--- หวายชลอนาว ---
Scenerio 1

เช้าวันหนึ่งในโรงเรียนเล็กๆ จ.นนทบุรี วันแรกที่เปิดเรียนหลังจากสอบกลางภาคสิ้นสุดไป
เสียงเพลงประจำโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าต้องเริ่มเข้าแถวหน้าเสาธงเพื่อทำกิจกรรมตอนเช้า เด็กนักเรียนทุกระดับชั้นก็ตั้งแถวกันกลางสนามตามตำแหน่งของตัวเอง
 
เช่นกันกับเด็ก ม.5/2 เด็กห้องวิทย์-คณิตห้องรองท็อป ที่มีเด็กเรียนเก่งแต่แก่นๆอยู่บ้างพอสมควร ก็มาเข้าแถวกันตามปกติเช่นกัน วันนี้ในห้อง 5/2 ไม่มีใครมาสายเลย คงเพราะเป็นวันแรกหลังจากสอบกลางภาคนั่นเอง ทั้งหมดก็ต่างตื่นเต้นที่จะได้มาฟังคะแนนสอบวิชาต่างๆ เพราะคะแนนเหล่านี้อาจจะมีผลต่อเกรดของพวกเขา และที่สำคัญเกรดเหล่านั้นก็จะส่งผลต่อค่า GPA เพื่อใช้ในการคัดเลือกเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยด้วย

มะนาวนักเรียนหญิงชั้น ม.5/2 คนนึงและกลุ่มประจำของเธอ ประกอบด้วย ส้ม เปิ้ล และชมพู่เองก็มาเข้าแถว ตามเวลาหลังจากได้ยินเสียงเพลงเช่นกัน.. ทั้ง 4 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกัน มะนาวจะเป็นหัวของกลุ่มด้วยความที่เธอเป็นลูกคุณหนูนิดๆ ดูมีฐานะที่สุดในกลุ่ม มีรถส่วนตัวด้วยซ้ำ แถมเธอยังหัวดีด้วย ทำให้เพื่อนๆยอมให้เธอเป็นคนคอยตัดสินใจอะไรต่างๆในกลุ่มเสมอๆ

หลังจากหมดกิจกรรมหน้าเสาธงก็ถึงเวลาเดินแถวเข้าไปยังห้องเรียนของตัวเอง
 
"วิชาแรกอังกฤษใช่ไหมพวกแก เดี๋ยวอาจารย์ต้องบอกคะแนน ชั้นว่ามะนาวได้เต็มอีกแน่ๆเลย" ส้มเอ่ยขณะกำลังเดินขึ้นห้อง
 
"แหงล่ะ ยัยนี่มีเงินไปเรียนเสริมข้างนอก แถมวิชาภาษาต้องยอมหล่อนล่ะ" เปิ้ลพูดส่งเสริมไปในทางเดียวกัน
 
ก็ใช่แหละ มะนาวเป็นคนที่เรียนเก่งที่สุดในกลุ่มโดยเฉพาะวิชาภาษาต่างๆนี่ เรียกได้ว่าเธอคือท็อปของระดับชั้นมาตลอดตั้งแต่ ม.1 เลยด้วยซ้ำ
 
"แต่ครั้งนี้ไม่แน่ใจน่ะ ชั้นว่าข้อสอบมันยากมากๆเลยนะแก" มะนาวพูดตัดบทขึ้นมา
 
"ตลกและแก ถ่อมตัวแบบนี้ทุกที อาจารย์ชลอแกจะตีคนที่คะแนนไม่ถึง 60% ด้วยนี่นา ชั้นโดนแน่ๆเลย" ชมพู่เอ่ยขึ้นมา
 
เป็นธรรมดาที่มะนาวเองจะชอบถ่อมตนแบบนี้ และชมพู่ก็คือคนที่ไม่ถนัดวิชาภาษาเลย
ชมพู่เองจะเก่งวิชาคำนวณซะมากกว่า...
 
"เอาน่า เดี๋ยวถึงห้องก็รู้แล้ว" ส้มพูดปิดท้าย ก่อนที่จะคุยกันเรื่องอื่นแทนและเข้าห้องเรียนไป

8.30 น. เสียงออดเริ่มต้นวิชาแรกก็ดังขึ้น ทันทีที่สิ้นเสียงออดยาวนั้น อาจารย์ผู้สอนวิชานี้ก็เดินเข้าห้องมาทันที ทั้งห้องต่างนั่งเงียบกับที่แล้ว ไม่มีใครมาสาย เพราะทุกคนรู้จักชื่อเสียงของอาจารย์ท่านนี้เป็นอย่างดี 

อาจารย์ชลอ อาจารย์หนุ่มวัย 25 ที่พึ่งเข้ามาสอนที่นี่ได้เพียง 9 เดือนเท่านั้น เป็นอาจารย์หน้าตาธรรมดา สอนวิชาภาษาอังกฤษในระดับ ม.5 และ ม.6 

ที่นี่แทบไม่มีการใช้ไม้เรียวแล้ว แต่แม้อาจารย์หนุ่มจะยังวัยรุ่นตอนปลาย แต่กลับใช้วิธีโบราณอย่างการเฆี่ยนมาใช้ทันทีตั้งแต่เขาเริ่มงานที่นี่

เจ้าตัวพกไม้เรียวหวายเข้าสอนและใช้มันอบรมลูกศิษย์คนแล้วคนเล่าเสมอ ด้วยความที่เขาเชื่อว่าเด็กยุคใหม่นั้น พฤติกรรมแย่ลง เอาแต่ใจก็เพราะการเลี้ยงดูที่เอาอกเอาใจการมากขึ้น และก็เพราะการเลิกใช้ไม้เรียวนั้นก็มีผลให้เด็กๆได้ใจ เขาจึงเลือกใช้วิธีนี้ในการทำโทษนักเรียน เพื่ออบรมสั่งสอนเด็กให้รู้จักหลาบจำ ด้วยเวลาเพียงไม่นาน ชื่อของอาจารย์ชลอก็ตราตรึงและเป็นที่เกรงขาม ของเหล่านักเรียนโรงเรียนนี้อย่างรวดเร็ว ก็เพราะไม่ค่อยมีอาจารย์ใช้ไม้เรียวแล้วนั่นเอง ทำให้อาจารย์ชลอได้เป็นอาจารย์หัวหน้าระดับ ม.5 ไปด้วย..

วันนี้ก็เป็นคาบแรกของวันจันทร์ที่อาจารย์ชลอต้องเข้าสอน คาบแรกในตารางสอนก็คือชั้น ม.5/2 

ด้วยความที่แกเป็นคนเคร่งในวินัยและความถูกต้องมาก เขาจึงเข้าสอนตรงเวลาเป๊ะๆและปล่อยตรงเวลาเสมอ

คาบนี้เองก็เช่นกัน...

หัวหน้าห้อง นร. ชายคนหนึ่งลุกขึ้นบอกทำความเคารพเป็นภาษาอังกฤษ ทุกคนทำตามและอาจารย์เองก็ตอบรับ 

ปกติแล้วอาจารย์ชลอจะพูดภาษาอังกฤษแทบตลอดในการสอน แต่คาบนี้จะไม่มีการสอน แต่จะเป็นการบอกคะแนนเท่านั้น

"เอาล่ะครับ นักเรียน วันนี้เป็นวันประกาศคะแนนนะครับ และห้องเราก็คือห้องแรกเลย" อาจารย์กล่าวเปิดตั้งแต่ต้นคาบ
 
"ตามตกลงคือ หากใครคะแนนไม่ถึง 60% จะมีการเฆี่ยนทำโทษ ซึ่งที่ครูทำก็เพื่อให้เราตั้งใจเรียนมากขึ้น"
 
"ภาษาเป็นสิ่งที่ฝึกฝนได้ และที่สำคัญประเทศเรากำลังจะเข้าสู่การเปิดอาเซียน เพราะงั้นครูจึงต้องกระตุ้นให้พวกเธอตั้งใจมากในสิ่งสำคัญแบบนี้"
 
นักเรียนทั้งห้องกล่าวตอบ "ครับ/ค่ะ"
 
เอาล่ะ ครูจะบอกคะแนนตามเลขที่นะ..

ในทุกๆห้องนั้น เลขที่จะเรียงตามตัวอักษรของชื่อ แต่จะนำผู้ชายมาไว้ก่อนทั้งหมด แล้วจึงไล่ที่ผู้หญิงต่อ
 
ห้อง 5/2 เป็นห้องที่ขึ้นชื่อเรื่องการเรียนภาษามาก โดยเฉพาะนักเรียนชาย แต่ละคนได้คะแนนเกือบเต็มทั้งนั้น และไม่มีใครตกเลย คะแนนเต็ม 50 ทุกคนก็ได้เกิน 30 กันทั้งนั้น แต่ก็ไม่มีใครเต็มเลยสักคน.. 

หลังจากบอกของผู้ชายใกล้ครบ อาร์มเด็กผู้ชายในห้องคนนึงก็พูดขึ้นมา พอที่จะได้ยินไปถึงกลุ่ม 4 สาวของมะนาวที่นั่งหน้าเขา

"เห้อ มะนาวเต็มอีกแล้วสิเนี่ยเทอมนี้ ถึงพวกเราจะเก่งกัน แต่ก็สู้แกไม่ได้เลยสักปีเนอะ"
 
"มันแหงอยู่แล้วแก เพื่อนชั้นระดับไหนแล้ว" ชมพู่หันมาตอบแทนมะนาว ทั้งๆที่เจ้าตัวเองจะรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้
 
"เอาล่ะ ต่อไปนักเรียนหญิงนะครับ" อาจารย์ชลอกล่าวหลังจากบอกคะแนนนักเรียนชายหมดแล้ว
 
แต่ก่อนจะบอกคะแนนนักเรียนหญิงคนแรก อาจารย์ก็พูดมาว่า "คะแนนเต็ม 50 ถ้าต่ำกว่า 30 ก็คือน้อยกว่า 60%"
 
"ตามที่ครูบอกคือ คะแนนละ 5 ที และต้องมาสอบซ่อมด้วย ที่ครูไม่ได้บอกแต่แรก เพราะเห็นแล้วว่าผู้ชายไม่มีใครตก"
 
"แต่.. ผู้หญิงมี" อาจารย์กล่าวปิดท้าย เล่นเอาชมพู่ใจหายหน้าซีดเลยทีเดียว
 
เพื่อนๆในกลุ่มต่างห่วงชมพู่กัน แต่ไม่มีใครห่วงมะนาวเลยสักคน ก็อย่างที่บอกว่าเจ้าตัวเก่งขนาดไหน
 
แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกที มะนาวไม่รื่นเริงเหมือนทุกๆเทอม ที่จะมีการประกาศคะแนนวิชาภาษาอังกฤษ
 
เจ้าตัวเหมือนคิดอะไรอยู่ในใจตลอดแต่ไม่พูดออกมา แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปปลอบชมพู่เหมือนเคย..

อาจารย์ทยอยบอกคะแนนจนมาถึง นักเรียนหญิงคนนึงในห้อง 

"กมลวัลได้ 28 ตกไป 2 คะแนน"
 
"ค่ะ" นักเรียนสาวคนนั้นขานตอบพร้อมออกไปนอกห้อง
 
"2 คะแนนก็ 10 ที" อาจารย์พูดพร้อมหยิบไม้หวายประจำกายที่เจ้าตัวพกตลอดขึ้นมา
 
เด็กสาวหน้าซีดทันที ชื่อเสียงเรื่องการใช้ไม้เรียวของอาจารย์ชลอไม่ได้ได้มาแค่เพราะเขาใช้มัน แต่เพราะเขาใช้ได้ดีและเฆี่ยนแรงมากด้วย ชนิดว่าโดนแล้วนั่งไม่ค่อยลงกันเลยทีเดียว
 
หญิงสาวกอดอกให้อาจารย์ทำโทษจนครบ เพื่อนๆคนอื่นดูไม่กังวลอะไร แต่ชมพู่ที่เห็นการเชือดไก่ให้ลิงดูนี่ เล่นเอาน้ำตาคลอไปก่อนแล้ว
 
คนแล้วคนเล่าที่ออกมาโดนทำโทษ แต่อย่างมากก็ 15 ทีเพราะไม่มีใครตกเยอะ จนมาถึงชมพู่..
 
"26" คะแนนของชมพู่ถูกบอกออกมา เธอถูกส่งลงเป็นบ๊วยของห้องทันที และต้องโดนทำโทษถึง 20 ที

ชมพู่เดินออกไปกอดอกรับโทษ แต่ละทีสร้างความเจ็บให้เธออย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกอาจารย์ชลอทำโทษ เพราะนี่เพิ่งเป็นปีแรกที่เรียนกับอาจารย์ชลอ ปีก่อนๆแม้เธอจะตกก็ไม่โดนทำโทษอะไร 

ชมพู่กัดฟันทนจนครบ แล้วกลับมานั่งที่ ค่อยๆนั่งลงช้าๆน้ำตาไหลอาบแก้ม.. เพื่อนๆต่างพากันปลอบ
 
อาจารย์บอกคะแนนจนผ่านชื่อของส้มและเปิ้ลไปทั้ง 2 ไม่ได้ตกแถมยังคะแนนดีที่ 40 กว่าๆทั้งคู่
 
จนมาถึงมะนาว ทุกคนต่างรอฟังสาวน้อยที่คะแนนน่าจะเต็ม 50 คนนี้ ซึ่งมะนาวเป็นชื่อสุดท้ายของห้อง
 
"อมรฤดี ได้ 15..." ชื่อของมะนาวถูกเอ่ยขึ้น พร้อมกับคะแนนที่ทุกคนไม่คาดคิด..
 
จากที่ควรจะได้ห้าสิบเต็ม ทำไมมันกลายเป็นสิบห้า ทุกคนต่างตกใจเพราะคิดว่าอาจารย์อ่านผิดหรือเปล่า
 
"เอ่อ อาจารย์คะ..." ส้มที่ไม่เชื่อหูตัวเอง กำลังจะเถียงอาจารย์แทนเพื่อน เพราะรู้ว่าไม่มีทางที่เพื่อนสุดเก่งของตนจะได้แค่นี้แน่นอน
 
แต่ไม่ทันที่จะพูดอะไร มะนาวก็พูดตัดมา "ไม่ต้องส้ม.. อาจารย์อ่านไม่ผิดหรอก" พร้อมกับลุกไปยืนกอดอกหันข้างให้อาจารย์ทันที
 
ด้วยความที่เธอเป็นคนเก่งวิชาภาษาอังกฤษมาก ไม่แปลกหรอกที่ชื่อเสียงของเธอจะถูกเล่าต่อกันในกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศระหว่างอาจารย์กันเอง ที่ชื่นชมในความสามารถของมะนาว แถมเธอเองก็เคยไปแข่งภาษาอังกฤษกับ รร.อื่นๆจนเป็นแชมป์ กทม. และปริมณฑลมาแล้วด้วยซ้ำ
 
"เกิดอะไรขึ้นกับเธอ อมรฤดี" อาจารย์ถามด้วยความที่เขาเองก็แปลกใจในผลการสอบของเธอครั้งนี้เช่นกัน
 
แม้อาจารย์ชลอจะเข้ามาไม่นาน แต่ก็อย่างที่บอก ชื่อเสียงเธอที่อาจารย์ในกลุ่มสาระเดียวกันพูดก็เข้าหูของเขาทันทีตั้งแต่วันแรกที่เค้าทำงานแล้ว
 
"ไม่มีอะไรค่ะอาจารย์ รอบนี้หนูประมาทไปหน่อย อาจารย์ทำโทษหนูเถอะค่ะ" 

มะนาวตอบแบบไม่รู้จะตอบอะไร เพื่อให้อาจารย์ทำโทษเธอ
 
"งั้นก็ตามกฏ เธอต้องโดน 75 ทีนะ.." อาจารย์พูดพร้อมกับเริ่มทำโทษเธอที่กอดอกรออยู่แล้ว 

มะนาวอยู่ในชุด นร. ม.ปลาย เธอไม่ได้ใส่กางเกงขาสั้นข้างในแต่อย่างใด นั่นคือมีแค่กระโปรงและเสื้อที่ใส่ในกางเกงรวมถึงกางเกงในที่คอยปกป้องก้นของเธอ

(ฟั่บ) ไม้เรียวกระทบก้นของมะนาว แค่ทีแรกเธอก็สะดุ้งทันที ความเจ็บจากการโดนอาจารย์ชลอเฆี่ยน ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะยืนทนเฉยๆได้

(ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) ทีที่ 2 3 4 ถูกฟาดลงมาเรื่อยๆ เว้นระยะประมาณ 3-4 วินาที มะนาวเริ่มซี๊ดปากเบาๆ ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เธอโดนอาจารย์ชลอตี
 
เธอนึกไปถึงก่อนหน้านั้น เธอเคยมาสายในช่วง ม.4 ปลายเทอม 2 อาจารย์ชลอพึ่งเข้ามาทำงานไม่นาน และวันนั้นเขาก็อยู่เวร

มะนาวมาสายคนเดียวและถูกอาจารย์ชลอเฆี่ยนไป 6 ที การโดนตีครั้งนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ ก็แหงแหละเธอเป็นลูกคุณหนูที่ไม่เคยโดนตีเลย ที่บ้านเลี้ยงเธออย่างกับไข่ในหินและตามใจทุกอย่าง
 
แต่พอได้โดนอาจารย์ชลอเฆี่ยนวันนั้น แทนที่เธอจะโกรธหรือโวยวายเขา เธอกลับรู้สึกแปลกๆ เหมือนเป็นความรู้สึกที่มีใครสักคนมาคอยอบรมให้เธอดีขึ้น ไม่ใช่ตามใจตัวเองเหมือนเคย แม้จะเจ็บมาก แต่เธอก็ยืนนิ่งกัดฟันให้อาจารย์ชลอเฆี่ยนจนครบ 6 ที ซึ่งมะนาวเองมักจะมาสายบ่อยๆ แต่ด้วยความที่ก่อนอาจารย์ชลอจะมาทำงานที่นี่ การลงโทษอย่างมาก ก็แค่ "เก็บขยะ" แค่เดินไปเก็บคนละ 5 ชิ้นก็ขึ้นห้องเรียนสบายแล้ว

หลังจากอาจารย์ชลอเข้ามา นักเรียนทำผิดก็ลดลงมาก และเช่นกัน มะนาวเองก็ไม่มาสายอีกเลยหลังจากนั้น
 
และการโดนทำโทษครั้งนั้นก็ทำให้มะนาวรู้สึกแปลก ๆ ในใจเรื่อยมาจนวันนี้

บางทีเธออาจจะ "ชอบ" ให้อาจารย์มาคอยทำโทษเธอก็ได้..

(ฟั่บ) ทีที่ 5 ถูกฟาดลงมา ดึงมะนาวกลับสู่ปัจจุบัน "โอ้ย" เธอร้องออกมา เพราะเริ่มเจ็บมากแล้ว
 
เพื่อนๆในห้องเองก็เป็นห่วง ตัวมะนาวเองที่โดนทำโทษครั้งนี้ ไม่เหมือนครั้งก่อน เธอเคยเป็นถึงท็อประดับ แต่กลับต้องโดนตีเรื่องนี้ แถมยังต่อหน้าเพื่อนๆทั้งชายหญิงด้วย แน่นอนว่ามันมีความอายมาปนด้วย ที่ต้องโดนตีต่อหน้าเยอะเต็มห้องเรียน แต่ถึงงั้นมันก็คือสิ่งที่เธอเลือกเอง... เลือก? ใช่เลือก จริงๆแล้วเธอแกล้งทำข้อสอบไม่ได้ เพื่อที่จะได้มาโดนอาจารย์ชลอทำโทษอีกครั้งนั่นเอง เพื่อที่จะให้คำตอบกับตัวเองว่า สิ่งที่อยู่ในใจมาตลอดตั้งแต่ปลาย ม.4 มันคืออะไร 

(ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) ทีต่อๆมาถูกฟาดลงมาเรื่อยๆ มะนาวกอดอกบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บ แต่ก็ไม่ขยับขาหรือเอามือออกจากอกแต่อย่างใด เธอเต็มใจรับโทษที่ทำผิดอย่างดี

(ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) ทีแล้วทีเล่า มะนาวเริ่มกลั้นน้ำตาไม่อยู่
อาจารย์ไม่ได้ออมแรงแต่อย่างใดเลย
 
"ไหวหรือเปล่ามะนาว ตัวสั่นไปหมดแล้ว" อาจารย์หยุดหลังทีที่ 30 เพราะนี่ก็เยอะที่สุดในห้องแล้ว
 
"ไหวค่ะอาจารย์ กฎก็ควรจะเป็นกฎไม่ใช่เหรอคะ" มะนาวตอบกลับอาจารย์ เพราะเธอรู้แนวทางของอาจารย์ดี 

"แต่พอก่อนแล้วกัน อีก 45 ทีเดี๋ยวมาทำโทษต่อวันอื่น" อาจารย์พูดเพราะเห็นว่าเธอเองดูท่าจะไม่ไหวแล้ว 

"และนี่มันก็จะหมดคาบแล้วด้วย.." อาจารย์พูดต่อ ก่อนที่เธอจะพูดอะไร.. และให้เธอไปนั่งที่ 

มะนาวยอมเดินกลับมาแต่โดยดี ค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้ มีสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ก้นแตะเก้าอี้ 

เพื่อนๆต่างมาถามว่าเป็นไงบ้าง แต่มะนาวบอกว่าไม่เป็นไร 

"วันนี้ได้เห็นนาวโดนตีด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ" อาร์มที่นั่งข้างหลังพูดมา เล่นเอามะนาวหน้าแดงขึ้นมาด้วยความอาย เธอไม่ได้ตอบอะไรได้แต่หลบหน้า 

"คนเราก็พลาดกันได้แก" ส้มแก้ต่างแทนให้
 
"เอาล่ะ คนที่คะแนนตกมาซ่อมกับครู วันศุกร์นี้ตอนเย็นนะ ส่วนอมรฤดี ถ้าพร้อมจะมารับโทษที่เหลือเมื่อไหร่ มาหาครูแล้วกัน"

"ค.. ค่ะ" มะนาวตอบ 

"ก่อนวันซ่อมนะ" อาจารย์พูดเสริมมา" ก่อนที่จะเลิกคาบไป

หลังเลิกเรียนวันนั้น ทั้ง 4 สาวก็ปรึกษากันว่าจะเอายังไงกับโทษของมะนาว
 
"มะนาว แกต้องโดนอีกตั้ง 45 ที ไหวไหมเนี่ย ชั้นว่าแกไปทยอยโดนวันละ 10-12 ทีก็ได้นะ" ส้มเสนอมา
 
"เออใช่ ทยอยๆอาจารย์คงไม่ว่าหรอก นี่ชั้นโดนแค่ 20 ทียังแทบตายเลย แกโดนไปตั้ง 30 แถมยังมีอีก 45 -0-" ชมพู่เสริม
 
"เอาน่าไม่เป็นไร วันนี้พวกแกกลับไปก่อนนะ" มะนาวพูดขึ้นมา
 
"บ้าเหรอ ทุกทีก็กลับพร้อมกัน เด๋วพวกชั้นรอ" ทั้ง 3 คนที่เหลือพูดมาพร้อมๆกัน
 
"ไม่เอาอ่ะ แกไม่คิดว่าชั้นอายบ้างเหรอ ต้องมาโดนตีให้พวกแกเห็นเนี่ย แค่ในห้องก็อายจะแย่ละ" มะนาวตอบ
 
"แหมๆ เพื่อนกัน ชั้นไม่ดูก็ได้ เด๋วรอข้างล่างอ่ะ" เปิ้ลพูด
"ชั้นขอล่ะ พวกแกกลับไปเถอะ เด๋วชั้นจัดการเอง เข้าใจมะ!" มะนาวขอร้องเพื่อนแกมๆสั่งด้วยเสียงแข็งๆ เป็นอันรู้กันว่าคุณหนูมะนาวพูดจริงแล้วนะ 

"จ้ะๆ งั้นเป็นไงบอกพวกชั้นในไลน์ด้วยนะ" เปิ้ลยอมทำตาม
 
และก็ลากกันกลับไปก่อน 3 คน มะนาวนั่งรอเวลาจนเกือบ 6 โมงเย็นก็ตัดสินใจขึ้นไปห้องพักครูกลุ่มภาษาต่างประเทศ

ที่ห้องอาจารย์ชลอเองก็กำลังไล่ตรวจข้อสอบของห้องต่อ ๆ ไปในวันพรุ่งนี้ อันที่จริงหลังสอบมิดเทอม วิชาอาจารย์ชลอเป็นวิชาแรกเลยที่บอกคะแนนทันที เพราะความขยันและตั้งใจทำงานของแกนี่แหละ และนี่ก็ทำให้เขายังไม่ได้กลับบ้านจนเย็น

"อาจารย์คะ" มะนาวเรียกอาจารย์ที่กำลังก้มหน้าตรวจข้อสอบ 

"อ้าว อมรฤดี มีอะไรหรือเปล่า?" อาจารย์ถามต่อ 

"หนูมารับโทษที่เหลือค่ะ" 

"อะไรนะ เธอพึ่งโดนไป จะไหวเหรอ ครูเองก็ตีไม่ใช่เบา ครูรู้ตัวดี แต่ก็เพื่อเธอนะ.."

 
"ค่ะหนูทราบ และหนูเลยคิดว่าหนูสมควรรับโทษวันนี้ให้หมดค่ะ!" มะนาวตอบเสียงเด็ดขาด
 
"ถ้างั้นก็ตกลง เข้ามาสิ" มะนาวเข้าไปตามคำสั่งของอาจารย์ ถอดรองเท้าไว้ข้างนอกห้องพักครูและเดินไปหาอาจารย์ที่โต๊ะ
 
ข้างโต๊ะด้านข้างมีไม้หวายอีกนับสิบ ทั้งหมดล้วนแล้วมีขนาดตามมาตรฐานกระทรวงศึกษาที่กว้าง 0.7 เซนติเมตรพอดีๆ
 
อาจารย์ชลอหยิบเลือกมา 1 อัน แล้วยืนขึ้นมา "เอาล่ะ ยืนกอดอก"
 
มะนาวทำตามอย่างว่าง่าย อาจารย์ถาม "จะให้ตีกี่ทีก่อน"
 
"ทั้งหมดเลยค่ะ 45 ทีค่ะ" มะนาวตอบ
 
"แน่ใจนะ ครูไม่ให้เปลี่ยนใจแล้วนะ" "ค่ะ" มะนาวตอบกลับทันที
 
"นับด้วย.." อาจารย์สั่ง
 
(ฟั่บ) "โอ้ย!! 1 ค่ะ" ทีแรกถูกเริ่มอีกครั้ง ความปวดจากตอนเช้ายังไม่หายดีเลย นี่ต้องโดนใหม่อีกแล้ว ทำให้เธอเผลอร้องออกมาลั่น ก่อนจะนับครั้งที่ 1

(ฟั่บ) "อูยย 2 ค่ะ" เธอแอ่นไปข้างหน้าหลังจากโดนเลย มันเจ็บกว่าตอนเช้าเยอะเพราะรอยเก่านี่แหละ
 
(ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) แต่ละทีผ่านไปเธอร้องทุกครั้ง แต่ก็ไม่ลืมที่จะนับ และ
ที่สำคัญคือ เธอยังคงกอดอกแน่น แม้น้ำตาจะคลอเบ้าจนไหลออกมาโดยไม่ตั้งใจเพราะความเจ็บปวดก็ตาม แต่ลึกๆแล้วแต่ละทีที่โดน เธอเองก็รู้สึกดีแปลกๆอีกด้วย..

(เฆี่ยนหนูสิคะอาจารย์ ให้สมกับที่หนูทำคะแนนไม่ดี) คือเสียงเรียกร้องในใจเธอ

(ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) ผ่านไปครึ่งทาง 

"โอ้ยยย 23 ค่ะ" มะนาวเผลอเอามือมาจับก้นซะแล้ว
 
"เจ็บมากเลยค่ะ อาจารย์" เธอพูดเอามือลูบกันกลมกลึงนั้น บีบๆต่อหน้าอาจารย์อย่างไม่อาย
 
"แต่ตกลงกันแล้วนะว่า..." อาจารย์กำลังจะพูด
 
"ค่ะ หนูทราบค่ะ หนูไม่ขอหยุดหรอกค่ะ แค่มันเจ็บมาก" เธอชิงพูดออกมา แล้วเอามือกอดอกต่อ
 
เธอตั้งใจแล้วว่าจะรับโทษให้ครบ เพราะงั้นเธอไม่คิดจะหยุดอยู่แล้ว แต่ก็มันเจ็บมากนี่นา เลยเผลอเอามือมาจับแล้วก็พูดไปแบบนั้น.. 

(ฟั่บ) (ฟั่บ) (ฟั่บ) อาจารย์เฆี่ยนต่อไปท่ามกลางเสียงร้องสลับกับนับ น้ำตามะนาวไหลเต็มหน้า พร้อมกับตัวที่ยืนกอดอกบิดไปมา 

สุดท้ายก็ครบ 

(ฟั่บ) "โอ้ยยย 45 ค่าาา" 

สิ้นทีนี้มะนาวก็ทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้นมือกำก้นของเธอแน่นเลยทีเดียว..
 
พอตั้งสติได้ก็ไม่ลืมลุกขึ้นยกมือขอบคุณอาจารย์
 
อาจารย์เองก็สงสารเธอไม่น้อย แต่ด้วยหน้าที่และกฏของเขา เขาต้องทำในสิ่งที่เชื่อนี้
 
"อาจารย์คะ" มะนาวเรียกอาจารย์ เหมือนเธอมีอะไรในใจจะพูด
 
"ว่าไง?" อาจารย์ถาม
 
"เอ่อ เปล่าค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ แล้ววันศุกร์จะมาซ่อมค่ะ" เธอไม่พูดออกไป และบอกลาอาจารย์

คืนนั้นมะนาวกลับบ้านมา เปิดดูก้นกลมกลึงของเธอ มะนาวเป็นคนผิวขาวหุ่นดีเลยทีเดียว สูง 166 หนัก 47 แต่เรียกได้ว่าสะโพกอวบพอตัวเลย

แต่ตอนนี้สะโพกและก้นเธอเป็นแนวหวายเต็มไปหมดบางแนวม่วงช้ำ บางแนวแตกมีเลือดซิบๆ เธอบรรจงเอามือลูบไปตามแนวต่างๆ แนวแล้วแนวเล่า คิดถึงตอนโดนเฆี่ยน และชื่นชมรอยเหล่านั้น โดยไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกดีกับมันนัก เธอไปอาบน้ำและก็รู้สึกแสบก้นมากๆ และก็ทายาทำแผลเอง ไม่ลืมไลน์ไปบอกเพื่อนว่า "ชั้นรับโทษครบหมดแล้ว" อีกต่างหาก

วันต่อๆมาทั้ง 4 ก็มาเรียนกันตามปรกติ จนถึงวันศุกร์ วันที่ต้องสอบซ่อม..

ตกเย็นทั้งมะนาวและชมพู่ก็ขอให้เพื่อนกลับไปก่อน พร้อมแยกตัวออกมา ในกลุ่มมีแค่เธอกับชมพู่ที่ตก และก็เหมือนเดิมคือไม่อยากให้อีก 2 คนมาเสียเวลารอ 

ทั้ง 2 พากันไปที่ห้องพักครูตามเวลานัด 4 โมงครึ่ง แน่นอนว่าก็มีเด็กห้องเดียวกันและห้องอื่นๆที่ตกเช่นกันมาสอบด้วย 

อาจารย์ชลอพาเด็กๆมาห้องเรียนว่างๆแล้วทำการสอบใหม่ แล้วการสอบก็เริ่มขึ้นโดยมีเวลาสอบ 1 ชม.